FRED'S VERHUIZING

 In verband met het overlijden van Jul hebben wij een nieuw vriendje voor Jut opgehaald. Hij stelt zichzelf even aan jullie voor.

Hoi ik ben Fred een wolvarken, sinds zaterdag woon ik bij  kinderboerderij ’t Weidje. Tjonge wat heb ik een heftig weekend gehad. Loop ik lekker bij mijn moeder te lurken, wordt ik ineens opgepakt en in een hokje gezet. Echt joh, ik dacht dat ik gek werd. Ik riep nog mamaaaaaa HELLUP, maar ze kon niets meer voor me doen. Ik was er al bang voor, want vorige week waren ook ineens mijn broer en mijn zus verdwenen. Mijn moeder deed daar heel geheimzinnig over. 

Ik zit dus in dat hokje, krijg ik eerst auuuuw….. een geel ding in mijn oor. Zeg dan even daar kom ie, maar nee hoor jatssss…. daar zat ie ineens in mijn oor. Mama en tante Knorrie hadden er ook zo één had ik gezien. Er kwamen vreemde mensen bij me kijken en deden de klep van hun auto open en hoppaaaa voordat ik er erg in had zat ik achterin. We reden weg, ik zag mama nog staan samen met tante Knorrie en mijn neefje Bob, lekker aan het wroeten alsof er niets gebeurt was.

 We hebben heel lang in die auto gereden, ik dacht deze weg vind ik nooit meer terug. Staan was lastig, ik viel steeds bijna om, dus ben ik maar gaan liggen. En ik was heel erg zenuwachtig, want waar ging ik eigenlijk naar toe. Ze voerde me appel, wortel en stukjes brood, dat was wel erg lekker. Maar ik had er nog steeds de pest in dus ik liet niet merken dat ik het wel lief van ze vond.

 Het was donker dat we aankwamen, ik werd in een groot hok gezet en huh ik kon de sterren niet meer zien en ik hoorde de vogels niet meer fluiten. Ik ben diep onder het stro gaan liggen en voelde me alleen. De volgende dag kwam die vrouw weer, ze gaf me lekker eten maar ik was nog steeds boos, ik miste mijn moeder en had pijn in mijn oor. Ik heb haar een paar keer per ongeluk gebeten, gewoon omdat ik het spannend vond. En ik heb geprobeerd uit het hok te springen, maar het hek was te hoog. Bah wat was ik saggerijnig.

De volgende dag kwamen er weer allemaal nieuwe mensen kijken en praatte heel lief tegen mij en ik kreeg weer allemaal lekkere dingen, brood, sla, brokjes. Later kwam die ene mevrouw weer, ondanks dat ik haar heb gebeten blijft ze maar aardig doen, ik dacht laat ik dat dan ook maar proberen. Ze krabbelde lekker op mijn rug, hmmmmm dat was fijn. Ik moet eerlijk zeggen, vandaag heb ik zelfs even niet aan mama gedacht. Eigenlijk is het hier wel leuk. Ik hoop dat ik hier nieuwe vrienden ga krijgen.

Knor, knor……lieve groetjes Fred