Laatste nieuws
DIEREN AAN HET WOORD 04-01-2022

DE TANDARTS OP BEZOEK

 

Hallo jullie hebben ons vast al eens gezien, wij zijn de Shetland pony’s bij ’t Weidje. Ik ben Ivy en mijn dochter heet Jazz. Wanneer je de kinderboerderij in komt lopen zie je ons eigenlijk meteen. Wij proberen vaak even contact te maken wanneer we bezoekers zien binnenkomen.

 Laatst kwam er een leuke bezoekster, tenminste dat dachten we. Tjonge bleek het de tandarts te zijn, viel dat even tegen…  Ik ging als eerste, om Jazz te laten zien dat het niet eng was. Gelukkig kreeg ik een prikje zodat ik geen pijn zou voelen. Mijn hoofd werd in een soort schommel gehangen, pfffff ik kon geen kant meer op. En in mijn mond kreeg ik een metalen ding waardoor mijn mond wagenwijd open stond. Mijn tong hing er helemaal naast. Ik wou wat zeggen, maar dat ging helemaal niet. De tandarts praatte lief tegen me, dat het even nodig was om goed te kunnen kijken. Jeetje, bleek ik twee kiezen te hebben die niet vlak waren, nu weet ik waarom ik zoveel last had met kauwen. Ze heeft ze afgevijld met een ding dat een zoemend geluid maakte, dit vond ik best een beetje eng. Toen het klaar was mocht ik eindelijk uit dat rare ding vandaan. Mijn tong was droog en mijn kaak voelde raar, ik was blij dat het klaar was.

 





Nu was Jazz aan de beurt, ik zei nog snel: lieverd het valt wel mee. Zij heeft het denk ik niet kunnen verstaan, want het kwam er een beetje rottig uit doordat mijn tong nog verdoofd was. Later vertelde Jazz dat ze hetzelfde had ondergaan als ik. Mijn meissie had een kies die een beetje in haar wang had zitten prikken. Had ik haar nooit over gehoord, maar nu was ze blij dat het over was. De tandarts had ook bij haar in haar mond geslepen met dat zoemding. Wat is het ook een stoere meid, kind van d’r moeder he.

                                                                                                                                                                        Het bezoek van de tandarts vonden we best spannend, gelukkig hoeft het maar één keer per half jaar. Na één dag konden we alweer goed kauwen, en hadden we nergens last meer van. We kunnen nu veel beter eten dan ervóór. Toen ze wegging riepen we haar nog na: super bedankt he, en tot de volgende keer.